Teologia i Codzienność

​

Z reguły jesteśmy najbardziej szczęśliwi, kiedy własnym sumptem osiągamy sukces w jakiejś dziedzinie. Idziemy przez życie, eksploatując swoje pokłądy sił i ta pogoń nigdy się nie kończy. Nigdy nie możemy stwierdzić, że jest nasycony wiedzą, bo wiedza wymaga nieustających aktualizacji. A nasze życie jest krótkie i w pewnym momencie  wymaga usensownienia. Takie wparcie dają relacje- z Bogiem, z drugim człowiekiem. Z tego wypływa uważność, pragnienie dobra, prawdy i piękna, otarcia się o sprawy transcendentne .

To może dać  Biblia, która zmusza nas do innego myślenia, do zostawienia świata za sobą. Do pójścia w głąb, do czytania o sprawach, które angażują inne metody krytyczne.
Do pewnego stopnia możemy poddawać Biblię analizie jak inne dzieła literackie i tak się czyni. ( na przykład, aby "odlepić" naleciałości językowe i treściowe poczynione przez biblijnych kopistów, którzy gdy nie było druku, powielali Pismo) 
Wracając do tematu. Możemy się gniewać, że niby odebrana jest nam sprawczość i teraz "ten drugi" będzie wpływał na nasze decyzje - ale w tym tkwi sęk- takie podejście do spawy uczy, nie deprecjonuje. 
Musimy uwierzyć, ze tak jest dobrze.
Idąc dalej tym tropem postanowiłam podjąć studia teologiczne w Stołecznym Instytucie Biblijnym w Warszawie. 
Poznanie nie jest sprzeczne z Bożym porządkiem świata. 
Rozum jest takim samym darem Bożym, jak i  inne dary.  
Nie oszukujmy się - wiara to wszystko- z mojego punktu widzenia trudno to studiować i w nic nie wierzyć. Ja chcę na tych studiach poznać Boga, poznać Jezusa. Oprzeć się na Matce. 
Kiedyś, gdy narodzę się do życia w Niebie, a zakładam, ze tak właśnie będzie, to będę przygotowana choć po części, wierząc, że po śmierci też jest coś, nie tylko rozkład organiczny.
Te Deum Laudanum.